وصیت‌نامه #زنداني_سياسي #علی_شریعتی در پانزدهمین روز #اعتصاب_غذا

از #تاریخ آموخته‌ام که آنچه می‌ماند نام نیک است و آنچه رفتنی‌ست ظلم ظالم. در زندگی آموخته‌ام آنچه ارزش جنگیدن تا پای جان را دارد شرف و آزادگی است. و انسانی که شرف ندارد پس چه دارد؟

زندگی به من آموخته است تحمل ظلم و ستم از سوی مظلوم کمتر از روا داشتن آن به دیگران نیست و هیچ ظلمی بالاتر از گرفتن آزادی نیست. تاریخ به من آموخته که تنها مرگ است که دروغ نمی‌گوید و همه را بالاخره دیر یا زود فرا خواهد گرفت؛ چه درخت چنار باشیم چه بر اریکه قدرت تکیه زده باشیم.

به همسرم توصیه می‌کنم که شرافت خود را ارزان‌تر از جانت نفروش در زمانه‌ای که ظالمان شرافت را ارزان‌تر از همیشه کرده و دروغ و اختلاس‌ها و تهمت‌ها و بگم‌بگم‌ها را رواج داده‌اند و در این وانفسای زر و زور و تزویر، جیب آنها از بیت‌المال و حق‌الناس سر سیری ندارد.

و فراموش کرده‌اند که حتی عمر نور نبی را داشته باشند بالاخره خواهند مرد؛ همان‌ها اینک به همدستی سیستم فاسد قضایی صدها صدا را در گلو خفه کرده‌اند و هر که سر مخالفت داشته باشد، فاسد، فتنه‌گر، عامل نفوذ و صهیونیستی می‌نامند.

همان جابران و ظالمان، همان چپاولگران و حامیان‌شان، من را که عاشق ایران و ایرانی هستم مخل امنیت ملی دانسته و برایم ظالمانه ۱۳ سال حبس و ۵ سال حبسِ تعیین‌شده صادر کرده‌اند.

در این زمانه‌ای که چپاولگران سنگ‌ها را بسته و سگ‌ها را باز کرده‌اند من شرافتم را در این بازار مکاره به قیمت کمتر از جانم نمی‌فروشم و سر تسلیم به این حبس و این ظلم فرو نخواهم آورد.